Panegírico de Adelia Troncoso

O venres pasado estivo con nós no IES Val do Tea Crispín d’Olot. Xa na entrada que fixemos para anunciar a súa actuación falamos del coma dun peculiar personaxe, pero despois de ver, sentir, aplaudir e participar na súa actuación, que máis poderíamos engadir? Os que o vistes xa sabedes a que me refiro, os que non, simplemente dicirvos que tedes que ver a este “peculiar e entrañable personaxe” que convirte o que para uns pode ser un árido programa dunha materia nun espectáculo, en humor, en ledicia, sen, para nada, desvirtualo.

O repaso pola literatura castelán desde as jarchas ata o século XX, que fai en dúas sesións de 90 minutos cada unha dinos máis (e non quero para nada infravalorar o traballo dos compañeiros/-as que imparten a asignatura de literatura castelá) que un trimestre de clases. Evidentemente para iso hai que valer, e aínda que o gancho de que sexa un personaxe que ata fai pouco moitos de vós seguistes en televisión serviría para manter a atención os primeiros 10 minutos, non pasaría daí se non fora porque a súa posta en escea nos tén xa atrapados desde o minuto en que entra pola porta.

E xa naide dubida do seu bon facer con respecto a dar a coñecer a literatura castelán, pero Crispín non se queda aí, abarca aínda máis facendo reflexións críticas sobre realidades sociais que nos afectan e que a moitos non se lles ocorriría mentar falando de literatura, pero el faino, e introdúceo no seu espectáculo coa naturalidade dunha persoa que revive mundos literarios e vive nun mundo real que ás veces é o máis irreal dos mundos.

En definitiva, que nos atopamos no centro cun personaxe xenial, estupendo, fantástico cunha posta en escea que nos entusiasmou a todos e a todas (alumnos/-as, profesores/-as e persoal non docente) pero que tamén, e sen que para nada perdera forza o seu personaxe nos deixou entrever a persoa que hai detrás: unha persoa que camiña pola senda do ben (non dicía el algo así?), unha boa persoa, ou unha persoa comprometida, como se soe dicir hoxe en día en que o compromiso é máis ben un tópico literario.


Adelia Troncoso es bibliotecaria del IES Val do Tea


El viernes pasado estuvo con nosotros en el IES Val do Tea Crispín d’Olot. Ya en la entrada que hicimos para anunciar su actuación hablamos de él como de un peculiar personaje, pero después de ver, sentir, aplaudir y participar en su actuación, ¿qué más podríamos añadir? Los que lo visteis ya sabéis a que me refiero, los que no, simplemente deciros que tenéis que ver a este “peculiar y entrañable personaje” que convierte lo que para unos puede ser un árido programa de una materia en un espectáculo, en humor, en alegría, sin desvirtuarlo en absoluto.

El repaso por la literatura castellana desde las jarchas hasta el siglo XX, que hace en dos sesiones de 90 minutos cada una, nos dice más ( y no quiero para nada infravalorar la labor de los compañeros/-as que imparten la asignatura de literatura castellana) que un trimestre de clases. Evidentemente para eso hay que valer, y aunque el gancho de que sea un personaje que hasta hace bien poco muchos de vosotros seguísteis por televisión serviría para mantener la atención los primeros 10 minutos, no pasaría de ahí si no fuese porque su puesta en escena nos tiene ya atrapados desde el minuto en que entra por la puerta.

Y ya nadie duda de su buen hacer con respecto a dar a conocer la literatura en castellano, pero Crispín no se queda ahí, abarca aún más haciendo reflexiones críticas sobre realidades sociales que nos afectan y que a muchos no se les ocurriría mentar hablando de literatura, pero él lo hace, y lo introduce en su espectáculo con toda la naturalidad de una persona que revive mundos literarios y vive en un mundo real que a veces es el más irreal de los mundos.

En definitiva, que nos encontramos en el centro con un personaje genial, estupendo, fantástico con una puesta en escena que nos ha entusiasmado a todos y todas ( alumnos/-as, profesores/-as y personal no docente) pero que también, y sin que para nada perdiera fuerza su personaje, nos dejó entrever la persona que hay detrás: una persona que camina por la senda del bien (¿no decía él ago así?), una buena persona, o una persona comprometida, como se suele decir hoy en día en que el compromiso és más bien un tópico literario.


Adelia Troncoso, bibliotecaria del IES Val do Tea

Entradas populares de este blog

THE CULTURAL CENTER OF SPAIN IN HONDURAS (CCET) WILL HOST THE TROUBADOUR CRISPÍN D'OLOT

CRISPÍN WILL TEACH A WORKSHOP ON PERFORMING ARTS AT THE CENTRO CULTURAL DE ESPAÑA IN EL SALVADOR

BURGOS HONRA COMO SE MERECE A SU PERSONAJE MÁS ILUSTRE, EL CID CAMPEADOR